Gołąbki z Odessy wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa Ukrainy

Ministerstwo Kultury i Polityki Informacyjnej oficjalnie uwzględniło przygotowywanie tradycyjnych gołąbków na Krajowej Liście Elementów Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ukrainy. To kulinarne dziedzictwo zostało dodane do listy reprezentując region odeskii.

O informacji tej poinformowało na swoim Facebookowym profilu Odeskie Regionalne Centrum Kultury Ukraińskiej, powołując się na odpowiednie rozporządzenie Ministra Kultury.

Gołąbki stanowią jedno z kluczowych dań lokalnej kuchni Odessy, rozpowszechnione na obszarze regionu od północy po dalekie południe.

Nie tylko Ukraińcy przygotowywali to danie, ale również inne społeczności narodowe, w tym Bułgarzy, Mołdawianie i Gagauzi.

Oprócz tego ośrodek badał praktyki kulinarne w jednym z rejonów północnej Odessy, a mianowicie w rejonie Kodim. Podczas przygotowywania gołąbków na uroczystości weselne, gospodynie domowe grupowały się w kręgu, jednocześnie śpiewając pieśni ludowe i rytualne. Gołąbki przy dużej ilości gości były przygotowywane nawet w 10 garnkach każdy po 8-10 litrów. Warto zauważyć, że podawanie gołębi w regionie Kodim podczas świąt jest ściśle powiązane z muzyczną tradycją muzyki klezmerskiej

Na południu obwodu odeskiego (Besarabia) – we wsi Orlívka gołąbki noszą nazwę „karmale” (cармале ) (od tureckiego „Sarmale”, czyli „owinąć”). Robi się je głównie ze świeżych liści winogron, które parzy się we wrzącej wodzie z solą, dzięki czemu stają się miękkie i nadają się do zawijania. Farsz gotuje się z ryżem, mieloną wieprzowiną, dodaje cebulę, marchewkę, warzywa i gulasz w kotle na małym ogniu.

W bułgarskiej wiosce Grodno gołąbki nazywane są grudki/ „гушки”. Są to również liście winogron gotowane na parze, ale nadzienie składa się z ryżu lub kaszy bulgur, przygotowuje się je z dodatkiem określonych ziół: kopru, pietruszki, mięty.

Od setek lat tradycyjnie jest to drugie danie podawane w dni powszednie, przed postem i stanowi obowiązkowy składnik świątecznego stołu, obiadów rytualnych, pożegnań itp. Niemal każda gospodyni domowa ma swój własny przepis, przekazywany z pokolenia na pokolenie od najstarszego pokolenia do najmłodszych. Posmakujmy razem!